درمان نارسایی مزمن وریدی چیست؟
درمان کفایت وریدی مزمن شامل تغییر سبک زندگی و درمان فشرده سازی است. اگر این اقدامات کافی نباشد، ارائه دهنده شما ممکن است یک روش یا جراحی را توصیه کند. بهترین درمان برای شما بستگی به میزان پیشرفت بیماری و سایر شرایط پزشکی شما دارد. ارائه دهنده شما درمان را با نیازهای فردی شما تنظیم می کند. در این مطلب از سایت دکتر مهرداد طاهریون متخصص واریس اصفهان درمان نارسایی مزمن وریدی را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
اهداف درمان عبارتند از:
- به جریان بهتر خون در رگ هایتان کمک کنید.
- به بهبود زخم کمک کرده و شانس بازگشت آنها را محدود می کند.
- ظاهر پوست خود را بهبود بخشید.
- کاهش درد و تورم.
تغییر سبک زندگی
معمولا، ارائه دهندگان تغییر سبک زندگی را به عنوان اولین روش درمان برای CVI توصیه می کنند. این شامل:
بالا بردن پاها:
بلند کردن پاها از سطح قلب می تواند به کاهش فشار در وریدهای پا کمک کند. ارائه دهنده شما ممکن است به شما پیشنهاد کند این کار را حداقل سه بار در روز به مدت 30 دقیقه یا بیشتر انجام دهید.
ورزش:
پیاده روی و سایر اشکال ورزش می تواند به جریان بهتر خون در رگ های پای شما کمک کند. هر بار که قدمی بر می دارید، ماهیچه ساق پا منقبض می شود و به رگ های شما کمک می کند تا خون را به قلب شما برگردانند. این “پمپ ماهیچه ساق پا” به عنوان “قلب دوم” شما شناخته می شود. این به خون در پاهای شما کمک می کند تا از گرانش سرپیچی کند و برای گردش خون شما حیاتی است. بنابراین، تقویت عضلات ساق پا می تواند به بهبود جریان خون کمک کند. ارائه دهنده شما همچنین ممکن است تمرینات خم کردن پا و مچ پا را توصیه کند.
مدیریت وزن:
وزن اضافی می تواند به رگ های شما فشار وارد کند و به دریچه ها آسیب برساند. از پزشک خود بپرسید که وزن سالم برای شما چقدر است. با ارائه دهنده خود کار کنید تا یک برنامه سالم و قابل کنترل برای دستیابی به آن وزن ارائه دهید.
درمان فشرده سازی
ارائه دهندگان معمولاً درمان فشرده سازی را برای درمان CVI توصیه می کنند. فشرده سازی به کاهش تورم و ناراحتی در پاهای شما کمک می کند. انواع مختلفی از بانداژها و جوراب های فشاری وجود دارد. برخی از آنها فشرده سازی بیشتری نسبت به دیگران ارائه می دهند. جوراب های خیلی تنگ نیاز به نسخه دارند. برخی از جوراب‌های ساق بلند «فارغ التحصیلی» هستند، به این معنی که از قوزک‌هایتان سفت‌تر هستند و بیشتر تا بالای پایتان تنگ‌تر هستند. ضروری است که از راهنمایی های ارائه دهنده خود در مورد نوع فشرده سازی مورد نیاز خود و زمان استفاده از آن پیروی کنید.
بسیاری از افراد مبتلا به CVI برای پوشیدن جوراب های فشرده در درازمدت تلاش می کنند. اما فشرده سازی برای کمک به عملکرد بهتر رگ ها و کاهش علائم بسیار مهم است. اگر با درمان فشرده سازی مشکل دارید، با ارائه دهنده خود صحبت کنید. ممکن است به نوع دیگری از جوراب ساق بلند نیاز داشته باشید. یا، ممکن است ارائه دهنده شما توصیه هایی را ارائه دهد تا طرح درمانی را برای شما قابل انجام تر کند.
اگر جوراب‌های ساق بلند کمکی نکرد، ارائه‌دهنده شما ممکن است فشرده‌سازی متناوب پنوماتیک (IPC) را پیشنهاد کند. دستگاه های IPC آستین های بادی هستند که روی پاهای خود می پوشید و به جریان خون در رگ های شما کمک می کند. افرادی که بیماری شریان محیطی (PAD) دارند باید در درمان فشرده سازی احتیاط کنند. ممکن است ارائه دهنده شما به شما هشدار دهد که به هیچ وجه از آن استفاده نکنید بسته به وسعت PAD شما. دستورالعمل های ارائه دهنده خود را به دقت دنبال کنید.
داروهای مورد استفاده برای درمان CVI عبارتند از:
- آنتی بیوتیک ها برای پاک کردن عفونت های پوستی یا زخم های ناشی از CVI. این داروها بیماری زمینه ای را درمان نمی کنند.
- داروهای ضد انعقاد یا “رقیق کننده های خون” برای درمان لخته های خون و جلوگیری از تشکیل لخته های خون در آینده.
- بسته بندی دارویی معروف به چکمه Unna. این پوشش فشرده سازی چند لایه را با پوشش زخم مبتنی بر ژل اکسید روی ترکیب می کند که یک بانداژ نیمه سفت را تشکیل می دهد.
درمان های غیر جراحی برای CVI عبارتند از:
اسکلروتراپی:
ارائه دهنده شما فوم یا محلول مایع را به ورید عنکبوتی یا ورید واریسی تزریق می کند. این باعث فروپاشی یا ناپدید شدن ورید می شود.
فرسایش حرارتی درون وریدی:
این تکنیک وریدهای بزرگ را هدف قرار می دهد. از لیزر یا امواج رادیویی با فرکانس بالا برای ایجاد گرمای شدید استفاده می کند. این گرما ورید بیمار را می بندد اما آن را در جای خود رها می کند تا حداقل خونریزی یا کبودی وجود داشته باشد.
صفحه اینستاگرام دکتر مهرداد طاهریون متخصص واریس اصفهان
درمان های جراحی برای CVI عبارتند از:
بستن و استریپینگ:
این دو عمل اغلب با هم انجام می شوند. برای بستن ورید، ارائه دهنده شما رگ های مشکل را قطع کرده و می بندد. استریپینگ برداشتن وریدهای بزرگتر از طریق دو برش کوچک است.
میکرو برش / فلبکتومی سرپایی:
این یک روش کم تهاجمی است. رگ های واریسی نزدیک سطح پوست شما را هدف قرار می دهد. ارائه دهنده شما برش های کوچک یا سوراخ های سوزنی روی رگ های شما ایجاد می کند. سپس از قلاب فلبکتومی برای برداشتن سیاهرگ های مشکل استفاده می کنند.
جراحی سوراخ کننده آندوسکوپی ساب فاشیال (SEPS):
این یک روش کم تهاجمی است. رگ های سوراخ کننده بالای مچ پا را هدف قرار می دهد. ارائه دهنده شما از یک گیره برای مسدود کردن وریدهای آسیب دیده استفاده می کند تا خون در آنها جریان نداشته باشد. SEPS به بهبود زخم کمک می کند و همچنین از عود آنها جلوگیری می کند.
بای پس ورید:
این عمل مشابه جراحی بای پس قلب است، فقط در یک مکان متفاوت. ارائه دهنده شما بخشی از یک ورید سالم را از جای دیگری در بدن شما می گیرد و از آن برای تغییر مسیر خون در اطراف ورید آسیب دیده شما استفاده می کند. ارائه دهندگان تنها در موارد شدید از این روش استفاده می کنند که هیچ درمان دیگری مؤثر نباشد.
مطالعه بیشتر
آشنایی با نارسایی مزمن وریدی (CVI)