راه های درمان قطعی ورم پا چیست؟
درمان تورم ساق و مچ پا به علت (های) اصلی آن بستگی دارد. برای بسیاری از افراد، درمان‌های ساده‌ای مثل بالا بردن پاها و قرار دادن آنها بالاتر از سطح قلب یا پیاده‌روی کردن در طول روز، تورم را کاهش داده یا از بین می‌برد. با این حال، برای بسیاری از افراد دیگر درمان علت اصلی تورم ممکن است شامل آنتی‌بیوتیک برای درمان عفونت، استفاده از اسپلینت یا بانداژ برای پیچ خوردگی، و مصرف داروهای مناسب باشد. در ادامه مقاله امروز سایت دکتر مهرداد طاهریون متخصص واریس اصفهان به بررسی راه های درمان قطعی ورم پا خواهیم پرداخت.
درمان فوری برای ورم پا یا مچ پا به خودی خود بسیار نادر است، اما در برخی موارد که ورم پاها و مچ پا یا تورم موضعی یک علامت مهم و گاهی علائم اصلی یک بیماری مهم و اساسی است، درمان فوری و اورژانسی انجام می‌شود. بیایید به برخی از دلایلی که ممکن است باعث متورم شدن پا شود، و راه‌های درمان احتمالی آنها نگاهی بیندازیم.
بیماری های کبدی و کلیوی
افرادی که از بیماری کلیوی یا کلیوی رنج می برند ، غالباً سطح آلبومین (نوعی پروتئین) در خون انان کم است. به این دلیل که کبد نمی تواند مقدار کافی آلبومین تولید کند و از طرف دیگر ، کلیه ها با دفع کردن آلبومین در ادرار (ادرار) ، آلبومین را از بدن خارج می کنند (در شرایط طبیعی ادرار حاوی آلبومین نیست).
مطلب پیشنهادی : روش های پیشگیری از عوامل ایجاد واریس دست
جاذبه
دربرخی بیماران تورم پاها بدون وجودبیماری مهم وخطرناک، در اثر جاذبه زمین رخ می دهد. با نشستن چندین ساعت در یک مکان (به عنوان مثال مسافرت طولانی مدت در حالی که در قطار نشسته اید یا مدت طولانی روی صندلی اداری نشسته اید) به دلیل جاذبه ، مایعات به سمت پاها پایین می آید. این نوع تورم پا بیشتر در عصرها احساس می شود و تا صبح بویژه درصورتی که پاهابالاترازسطح بدن قرارگیرند، بهبودی رخ می دهد.
نارسایی قلب (نارسایی قلبی)
افرادی که قلب ضعیفی دارند قادر به پمپاژ موثر خون در بدن نیستند. در نتیجه ، مایعات رگ های خونی شروع به جریان یافتن در بافت های زیر پوست می کنند و در نتیجه تورم پاها ایجاد می شود. ورم پا در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی ، به ویژه در افرادی که علائم آنها به درستی کنترل نشده و تحت درمان کافی نیستند ، جدی تر است وگاهی تجمع مایع آنقدرزیادمی شودکه باعث خروج خودبخودی مایعات ازسطح پوست می شود.
کم بودن آلبومین در خون
در برخی موارد افرادی که آلبومین خون کم است ممکن است دچار تورم در پاها شوند. در خون پروتئینی به نام آلبومین وجود دارد که به ماندن مایع در رگ های خونی در داخل بدن کمک می کند. اگر مقدار آلبومین کمتر ازحدنرمال باشد ، در این صورت مایعات رگ های خونی شروع به نشت کرده و پاها متورم می شوند.
بارداری
در دوران بارداری تورم در پا وجود دارد که پس از به دنیا آوردن کودک تاحدودی بهبود می یابد. این موضوع به این دلیل است که وقتی اندازه جنین افزایش می یابد ، به دلیل فشار جنین برروی رگهای خونی، این رگها شروع به تورم می کنند و مایعات از آنها نشت می کند. جدا از این ، این مشکل به دلیل افزایش مقدار خون در بدن زن باردار نیز رخ می دهد.
اگر تورم در دوران بارداری ناگهان شروع شود و شدید باشد، می‌تواند نشانه پره اکلامپسی باشد. این بیماری ممکن است در دوران بارداری یا بلافاصله پس از زایمان ایجاد شود. علائم آن شامل وجود پروتئین در ادرار، احتباس سریع مایعات و فشار خون بالا است. پره اکلامپسی یک بیماری شدید است که معمولاً در نیمه دوم بارداری رخ می‌دهد و می‌تواند به سمت اکلامپسی پیش رود که بسیار خطرناک‌تر است و یک وضعیت اورژانسی محسوب می‌شود.
علائم پره اکلامپسی شامل موارد زیر است:
- تورم شدید
- سردرد
- سرگیجه
- تهوع و استفراغ
- تغییر دید
- تکرر ادرار
صفحه اینستاگرام دکتر مهرداد طاهریون
لخته شدن خون و تومورها
افرادی که لخته خون در پاهای آنان جمع شده است، دراثر تورم پاهایشان نیز مشکل دارند. لخته شدن خون در پاها( ترومبوزوریدی) می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود ، از جمله مواردی که می توانندباعث ایجادلخته درپاهاشوندمی توان به عدم تحرکت چند ساعته پاها ، شکستگی های اخیر، جراحی ، حاملگی ، مصرف داروهای ضدحاملگی یا استعدادشخصی بدای لخته شدن خون بطورخود به خودی می توان اشاره کرد. کسانی که در جایی در داخل شکم یالگن خود تومور دارند ، به خصوص اگر توموروریدها را درگیر کند ، ممکن است سبب شودتورم در پاها وجود داشته باشد.
- اگر شخصی متوجه علائم ترومبوز ورید عمقی شود، باید به دنبال فوریت‌های پزشکی باشد. پزشک ممکن است داروی رقیق کننده خون را برای درمان لخته‌های خون تجویز کند.
- بیماران می‌توانند با پوشیدن لباس تنگ، جوراب‌های فشرده سازی یا لباس‌هایی که برای دور مچ پا مناسب هستند از لخته شدن خون جلوگیری کنند.
- سایر روش‌های پیشگیری شامل فعال بودن و کاهش مصرف نمک است. همچنین بهتر است از ایستادن یا نشستن، به خصوص انداختن یک پا روی پای دیگر، برای مدت طولانی جلوگیری کنید.
داروها
انواع خاصی از داروها مانند داروهای ضد فشار خون بالا ، داروهای تسکین دهنده درد مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (ایبوپروفن ، ناپروکسن) و داروهای استروئیدی( کورتونها) می توانند باعث تورم پا شوند. در بیشتر مواردتورم حاصل ازاین داروها خفیف است و بیمار هیچ مشکلی جدی ندارد. با قطع داروهایی که باعث التهاب می شوند ، یا با مصرف داروهای جایگزین می توان التهاب را کاهش داد. (اما مصرف هیچ دارویی را بدون نظر پزشک شروع و متوقف نکنید.)
داروهایی که ممکن است باعث تورم پاها شوند عبارتند از:
- هورمون‌هایی مانند استروژن و تستوسترون
- مسدود کننده‌های کانال کلسیم که به کنترل فشار خون کمک می‌کنند
- استروئیدها، هر دو نوع آندروژنی و آنابولیک و کورتیکواستروئیدها
- داروهای ضد افسردگی
- داروهای ضد انعقادی غیراستروئیدی
- دارو برای کمک به مدیریت دیابت
اگر فکر می‌کنید دارویی که مصرف می‌کنید باعث تورم پاهای شما می‌شود، باید با پزشک صحبت کنید. پزشک ممکن است دوز دارو را تغییر داده یا نوع دیگری از دارو را برای شما تجویز کند.
مطالعه بیشتر :
علائم و عوارض واریس لگن و سندرم احتقان لگنی