بررسی نحوه تشخیص بیماری میوکاردیت
اگرچه تشخیص میوکاردیت دشوار است اما پزشک می‌تواند از چندین آزمایش در تشخیص و کاهش منبع علائم استفاده کند.
این آزمایشات شامل موارد زیر است:
آزمایش خون:
به منظور بررسی علائم آلودگی یا التهاب
اشعه ایکس قفسه سینه “chest X-ray”:
به منظور نشان دادن آناتومی قفسه سینه و علائم بالقوه نارسایی قلبی
الکتروکاردیوگرام (“electrocardiogram” ECG):
به منظور تشخیص ضربان قلب و ریتم‌های غیر طبیعی که ممکن است نشان دهنده آسیب دیدن عضله قلب باشد
اکوکاردیوگرام “echocardiogram” (تصویربرداری از قلب با سونوگرافی):
به منظور کمک به تشخیص مسائل ساختاری یا عملکردی در قلب و عروق مجاور
نمونه برداری “biopsy” از میوکارد (نمونه برداری از بافت عضلانی قلب):
در بعضی موارد ممکن است در طی کاتتریزاسیون “catheterization” قلب (در طی این روش، لوله‌ای نازک و بلند به نام کاتتر به درون یک شریان یا رگ در کشاله ران، گردن، یا بازو وارد می‌شود و در درون رگ‌های خونی به سمت قلب هدایت می‌شود) انجام شود تا پزشک بتواند تکه کوچکی از بافت عضلانی قلب را بررسی کند.
پزشک شما بر اساس سابقه پزشکی و علائم شما به میوکاردیت مشکوک خواهد شد. به منظور تأیید تشخیص بیماری، پزشک با توجه و تمرکز ویژه به قلب، شما را معاینه می‌کند. به دنبال آن EKG، اشعه ایکس قفسه سینه، اکوکاردیوگرام و آزمایش خون انجام می‌شود.
این احتمال وجود دارد که پزشک در بعضی از بیماران، آزمایشاتی را جهت تعیین علت ابتلا به ویروس یا عامل عفونی تعیین کند. این آزمایشات شامل آزمایش خون و تلاش به منظور جداسازی انواع خاصی از ویروس‌ها از مدفوع، شستشوی گلو یا بررسی سایر اندام‌های بدن است.